Verhalen van kinderen
Voor Sumaya (8) was buitenspelen te gevaarlijk
"Achtendertig, negenendertig, veertig!" roept ze trots. Als je Sumaya fanatiek ziet touwtjespringen, is het moeilijk voor te stellen hoe anders haar leven er een paar jaar geleden uitzag. Nu kan ze naar een Veilige Plek. Maar wat ze heeft meegemaakt, kan ze nooit meer vergeten.
Geen woorden voor
De achtjarige Sumaya uit Mosul woont met haar familie en duizenden andere gezinnen in een vluchtelingenkamp. Haar moeder Tamara vertelt ons wat er met hun familie is gebeurd sinds Islamitische Staat (IS) hun dorp bezette. "Er zijn geen woorden die beschrijven wat wij hebben meegemaakt. In Mosul hadden we een goed leven. Toen IS kwam moesten we vluchten."
Bij ons is Sumaya eindelijk veilig
Lees haar verhaalMuhsen (13) is in gedachten ver buiten de grenzen van het kamp
In een vluchtelingenkamp in Noord-Irak woont een jongen die de kracht van voetbal kent. Muhsen is dertien jaar oud en groeide op in een oorlogsgebied. Hij heeft dingen gezien die geen enkel kind zou mogen zien. Maar als je deze verlegen jongen met grote ogen tot leven wilt zien komen, vraag hem dan naar voetbal.
Vluchteling, voetballer, dromer
Muhsen probeert er in het kamp het beste van te maken door zoveel mogelijk naar onze Veilige Plek te gaan. Hier krijgt hij onderwijs en kan hij met leeftijdsgenoten spelen. “Op de Veilige Plek leren we over respect, cultuur en de samenwerking tussen vrienden. Ik kende eerst niemand, maar tijdens de War Child-sessies heb ik veel vrienden gemaakt."
Muhsen droomt over de Eiffeltoren
Dit is zijn verhaalMariam (11) uit Mosul wil later journaliste worden
Mariam is - net zoals veel leeftijdsgenoten in het vluchtelingenkamp - vastberaden om een mooie toekomst voor zichzelf op te bouwen. Ondanks alle tegenslagen weet ze precies wat ze wil en hoe ze dit gaat bereiken. "Als we niet naar school gaan, hebben we geen goede toekomst", zegt ze.
Een plek voor haar boosheid
Mariam bezoekt elke week de Veilige Plek van War Child in het vluchtelingenkamp. "Voor ik naar de Veilige Plek ging was ik heel boos omdat we moesten vluchten. Omdat we in een tent moeten wonen en niet naar huis terug kunnen. Maar nu weet ik hoe ik mijn boosheid een plek kan geven. Hoe ik met mijn verdriet kan omgaan.”
Mariam is vastberaden een mooie toekomst te bouwen
Hier droomt ze vanRami (10) groeit op in Gaza
Rami is nog maar tien jaar oud, maar heeft al drie oorlogen meegemaakt. Het gebied waar hij woont was tijdens de oorlogen heel gevaarlijk. Er vonden geregeld zelfmoordaanslagen plaats. Het gezin moest zelfs meerdere keren hun huis ontvluchten voor Israëlische tanks en granaataanvallen.
"Ik durf nu meer te voelen"
Door de jarenlange angst was het voor Rami moeilijk om zijn oude leven weer op te pakken. Meedoen aan ons programma in Gaza hielp hem. "Ik leerde er nieuwe vrienden te maken. Ook voelde ik me na een tijdje minder verlegen en durf ik nu meer te voelen. Ik wil graag chirurg worden, zodat ik mensen kan helpen."
Opgroeien in 's werelds grootste openluchtgevangenis
Dit vertelt RamiNadia (13) vecht niet langer met haar vrienden
Nadia (13) woont al vier jaar in een vluchtelingenkamp, Sinds haar vertrek vier jaar geleden heeft Nadia haar vrienden van thuis niet meer gezien. Van de ene op de andere dag moest ze alles en iedereen achterlaten. In het vluchtelingenkamp leerde Nadia uiteindelijk nieuwe kinderen kennen, maar ze vond het in het begin vaak lastig om met hen om te gaan. Nadia legt uit: “Voordat ik bij War Child kwam, vocht ik vaak met mijn vrienden. Ik maakte ze van streek en daagde ze uit.
Van vechten naar vriendschap
Sinds een paar jaar doet Nadia elke week mee aan onze activiteiten op de Veilige Plek in het kamp. "Ik leerde hoe ik mijn vrienden kan respecteren en manieren om minder heftig te reageren op wat anderen tegen me zeggen. Nu zijn we blij als we samen kunnen spelen, we maken dan vaak veel lawaai,” lacht ze.
Nadia (13) vecht niet langer met haar vrienden
Dit is Nadia verder van planJasmine (8) vertelt over haar ontsnapping uit Syrië
Meer kinderen dan ooit zijn op de vlucht. Jasmine uit Syrië is één van hen. In onze 3D-podcast 'Just Listen' vertelt zij haar indringende verhaal. Dankzij de 3D-geluidstechniek ervaar je op een ruimtelijke manier wat Jasmine - en miljoenen kinderen met haar - moeten doorstaan in oorlogsgebieden en tijdens hun vlucht naar vrede.
Luister naar haar ongehoorde verhaal
De podcast 'Warcast' hebben wij in samenwerking met onder meer singer-songwriter Damien Rice, dj Michiel Veenstra en Spotify gemaakt. Want het verhaal van Jasmine en miljoenen van haar leeftijdsgenoten moet verteld worden. In hun eigen woorden. Zet dus je koptelefoon op, zoek een rustige plek en luister naar Jasmine's ongehoorde verhaal.
Zo ontsnapte Jasmine uit Syrië
Luister naar JasmineYonas (14) vluchtte van Eritrea naar Groningen
Samen met zijn drie broers, zusje en ouders ontvluchtte Yonas het totalitaire regime en de dienstplicht in Eritrea. Hij vertelt: “Samen met mijn moeder, broertjes en zusje heb ik uren gelopen. Ik had mijn broertje op mijn rug. We hadden weinig spullen bij ons en droegen zwarte kleding. Zo konden ze ons niet zien in het donker."
Meedoen met TeamUp
Na vier zware jaren was het gezin eindelijk weer compleet. In Groningen konden Yonas en zijn broers en zusje meedoen met onze TeamUp-activiteiten. Yonas: "TeamUp is heel leuk. En de juffen zijn echt lief. Al mogen we niet altijd voetballen. We maken haar ook wel eens boos. En dan moeten we overleggen, en niet schreeuwen."
Yonas vluchtte uit Eritrea
Zijn verhaalRuqiya (11) weet niet waar haar vader is
Ruqiya woont in een vluchtelingenkamp in Noord-Irak, samen met duizenden andere kinderen die met hun familie het geweld in Mosul ontvluchtten. "Ik denk dat we hier al een jaar wonen, mijn moeder, mijn broer, mijn zus en ik”, zegt Ruqiya. "Ik weet niet waar mijn vader is," voegt ze eraan toe. Het is de keiharde realiteit van zoveel door oorlog getroffen kinderen.
Later word ik advocaat!
Dit spraakzame, bruisende meisje praat graag over hoe de War Child-sessies haar hebben geholpen. “Voor ik naar de Veilige Plek ging had ik geen hoop. Ik was zo verdrietig. Ik wil advocaat worden. Vroeger zei ik 'dat is ver weg', maar sinds ik naar de War Child-sessies ga heb ik meer zelfvertrouwen. Nu geloof ik dat ik advocaat kan worden. Ze hebben me zo aangemoedigd.”
Ruqiya (11) uit Mosul heeft grootse dromen
Lees Ruqiya's hele verhaalSamuel (8) woont in een vluchtelingenkamp in DR Congo
Samuel is vier jaar oud als het geweld in zijn land toeneemt. 390.000 Burundezen vluchten het land uit. Samen met 43.000 belandt hij in de DR Congo. De meeste van hen leven in vluchtelingenkampen en dorpen in de provincie Zuid-Kivu. Het leven is er zwaar. Vaak is er geen stromend water en elektriciteit en ook aan eten is vaak gebrek.
Verstoppen voor de gewapende mannen
Samuel uit Burundi vertelt zijn - voor vele kinderen in het Mulongwe kamp - herkenbare verhaal over de vlucht naar DR Congo. "We waren allemaal heel bang. We renden weg – mijn moeder, broer en zussen. We zaten verstopt toen onze vader ons later vond. De gewapende mannen hadden zijn kleren afgenomen."
Samuel woont nu in het vluchtelingenkamp in DR Congo
Dit vertelt hijShahab (14) uit Irak overwon zijn angst op onze Veilige Plek
Shahab vluchtte met zijn familie naar een vluchtelingenkamp in Noord-Irak. Hij is van ver gekomen, letterlijk en figuurlijk. "Toen ik net uit Mosul kwam, was ik bang voor alles", legt hij uit. "Ik wilde nergens alleen naartoe, maar hier op de Veilige Plek van War Child kreeg ik les en leerde ik dat we niet meer bang hoeven te zijn."
Zelfverzekerd, zonder twijfel
Shahab vertelt dat hij vroeger zo verlegen was dat hij met niemand kon praten, zelfs niet met zijn moeder. “Maar toen begon ik de War Child-sessies bij te wonen waar we les over levensvaardigheden kregen. Hier heb ik veel van geleerd. Het leukste vond ik het gedeelte over gevoelens en hoe je je tegenover anderen gedraagt, bijvoorbeeld tegen je vrienden."
Shahab (14) uit Irak overwon zijn angst op onze Veilige Plek
Lees zijn verhaalSachini (13), Akifa (14) en Nour (9) tekenen hun verhaal
Terroristische aanslagen in Sri Lanka, vluchten voor bombardementen en zien hoe je huis in brand wordt gestoken. Veel van de dingen die kinderen in oorlog meemaken zijn onbeschrijflijk. Want hoe vertel je iets waar je liever niet over wilt praten? Sachini, Akifa en Nour vertellen hun verhaal met potloden. Want soms is tekenen makkelijker dan praten.
Gevoelens op papier zetten
Wereldwijd gebruiken wij creatieve methoden zoals tekenen, dans en theater om kinderen een stem te geven. Zo kunnen zij die nog niet aan praten toe zijn, toch hun gevoelens uiten. Een belangrijke stap in het verwerken van al het naars dat zij hebben meegemaakt. Bekijk de veelzeggende tekeningen van Sachini, Akifa en Nour.
Dit tekenen kinderen in oorlog
Bekijk de tekeningenAlia (13) moest in Syrië altijd op haar hoede zijn
Alia: "Ik wilde altijd graag verstoppertje spelen met mijn vriendinnen op straat, maar het was te gevaarlijk. We wisten nooit wanneer er een bombardement kwam”. Het gezin moest vluchten. Midden in de nacht. Zeven uur moesten ze lopen, door de bergen naar de grens van Syrië. Alia vertelt: "van te voren hadden we contact met een Libanese man. Hij pikte ons op met een auto en smokkelde ons Libanon in.”
"Ik wil lerares worden zodat ik kinderen wat kan leren"
In Libanon werd Alia opgevangen door lokale medewerkers van War Child. Dankzij ons programma 'Back to the Future' kan ze eindelijk naar school. “Ik wil lerares worden zodat ik kinderen wat kan leren. Dankzij War Child kan ik beter leren lezen, en zelf lerares worden. Als ik hier niet naar school had kunnen gaan, zou het leven hier echt niet leuk zijn."
Verstoppertje in oorlogsgebied
Dit is Alia's verhaalHeba (22) vluchtte uit Syrië ging aan de slag als vrijwilliger bij War Child
Ze was nog maar 15 jaar oud toen ze de burgeroorlog in Syrië ontvluchtte. Een aantal jaar later later hielp ze bij de ontwikkeling van het Can’t Wait to Learn project van War Child. Dit betekende veel voor haar. Nu studeert ze psychologie aan de universiteit en heeft grote ambities om een verschil te maken voor kinderen uit oorlogsgebieden.
Spreken voor het Europees Parlement
Eén van haar dromen werd werkelijkheid toen Heba haar verhaal mocht vertellen voor het Europees Parlement in Brussel, als onderdeel van de ACT to Protect-campagne. De campagne vraagt aandacht voor kinderen die - net zoals zijzelf - in conflictgebieden opgroeien. Ook was zij één van de deelnemers van de internationale conferentie in Amsterdam over psychosociale steun in oorlogs- en conflictgebieden in 2019.
Heba vertelt haar verhaal
Dit zei zeLamiya (13) had geen vrienden
In Noord-Irak wonen ruim één miljoen mensen in vluchtelingenkampen, gevlucht voor het geweld in hun regio. In één van deze kampen ontmoeten we Lamiya (13). Ze woont er al vier jaar. Ze weet nog goed hoe moeilijk de eerste maanden voor haar waren. "Toen we hier net waren, had ik geen vrienden en verveelde ik me," herinnert ze zich. “Gelukkig werd niet lang daarna de Veilige Plek van War Child geopend.
Activiteiten op de Veilige Plek
Lamiya: “Ik vind de Veilige Plek heel leuk. We leren er over onze identiteit en gevoelens, bijvoorbeeld tegenover vrienden. Hoe we onszelf en onze vrienden kunnen opvrolijken. Vroeger wist ik niet zo goed hoe ik vrienden kon maken. Of hoe ik met anderen om moest gaan. Nu zijn mijn vriendschappen sterker, dankzij de sessies op de Veilige Plek."
