Verhalen van kinderen
Roger (15) ontvluchtte Burundi, wat nu?
In een tent ten grote van de bescherming van een moestuin woont Roger met zijn ouders in een kamp in Oeganda. Na een inval van de rebellen in hun huis in Burundi moesten Roger en zijn ouders vluchten, uit angst voor eigen leven. Zijn zes broers en zussen overleefden de aanval niet.
Geen moment uit het oog
Zijn vader verliest Roger geen moment uit het oog en slaapt zelfs naast hem. Alles om maar zeker te weten dat hij veilig is en dat alles goed gaat met hem. Dat hij leert en naar school gaat. TeamUp en Can’t Wait to Learn zorgen ervoor dat Roger meer vertrouwen krijgt. In de mensen om hem heen, maar zeker ook in zichzelf.
Roger is inmiddels veilig in Oeganda
Lees wat hij heeft meegemaaktSara (14) heeft houvast in een storm van onzekerheid
Sara vluchtte met haar familie uit Afghanistan. Inmiddels is ze al ruim vier jaar in Nederland. “Ik ben in Afghanistan geboren,” vertelt Sara. Maar van dat land kan ze zich weinig meer herinneren. Ze was nog klein toen het gezin vluchtte. Al vanaf het eerste moment dat Sara in Nederland is, doet ze mee aan de activiteiten van TeamUp. De activiteiten richten zich op wat er speelt onder kinderen in opvanglocaties, zoals stress, angst en vrienden maken.
Doeltreffende activiteiten als afleiding
De activiteiten bieden Sara afleiding. “Het leukste vind ik trefbal. Dan heb ik plezier en voel ik me weer gelukkig.” En die afleiding is hard nodig. Het gezin heeft een brief ontvangen waarin staat dat ze zich moeten klaarmaken voor de terugkeer naar Afghanistan. Een land dat de kroon spant als het gaat om het aantal kindslachtoffers.
Sara is bang voor de toekomst
Zo gaat ze ermee omRami (10) woont in Gaza, 's werelds grootste openluchtgevangenis
Het afgelopen decennia heeft het gezin van Rami drie oorlogen meegemaakt. Rami's moeder was heel bang tijdens de oorlogen en haar kinderen namen die angst over: 'Het gebied waar wij wonen was tijdens de oorlogen heel gevaarlijk.'
Deelname aan activiteiten voor meer begrip
Om te leren omgaan met hun oorlogservaringen namen Rami en zijn moeder deel aan onze interventies, daardoor kunnen zij nu beter met elkaar omgaan. Ze kunnen makkelijker met elkaar over hun gevoelens en problemen praten.
Rami heeft veel geleerd van onze programma's
Dit vertelt hij eroverMariam (11) uit Mosul wil later journaliste worden
Mariam is - net zoals veel leeftijdsgenoten in het vluchtelingenkamp - vastberaden om een mooie toekomst voor zichzelf op te bouwen. Ondanks alle tegenslagen weet ze precies wat ze wil en hoe ze dit gaat bereiken. "Als we niet naar school gaan, hebben we geen goede toekomst", zegt ze.
Een plek voor haar boosheid
Mariam bezoekt elke week de Veilige Plek van War Child in het vluchtelingenkamp. "Voor ik naar de Veilige Plek ging was ik heel boos omdat we moesten vluchten. Omdat we in een tent moeten wonen en niet naar huis terug kunnen. Maar nu weet ik hoe ik mijn boosheid een plek kan geven. Hoe ik met mijn verdriet kan omgaan.”
Mariam is vastberaden een mooie toekomst te bouwen
Hier droomt ze vanNina (14) vluchtte met haar moeder naar DR Congo
Toen de oorlog in haar thuisland Burundi uitbrak werd al snel duidelijk dat het haar gezin er niet meer veilig was. Nina vertelt: "Mijn vader werd gezocht door de rebellen, om iets politieks. Ze wilden hem vermoorden. We moesten heel snel onze spullen pakken en alles achterlaten."
Het verleden een plek geven
In het vluchtelingenkamp in DR Congo leert Nina in onze programma's hoe ze haar verleden een plek kan geven - zodat ze weer vooruit kan kijken naar de toekomst.
Uit Burundi gevlucht om politieke redenen
Zo kijkt Nina weer vooruitNieuwe vrienden en meer zelfvertrouwen voor Farah (10)
Samen met haar familie vluchtte de tienjarige Farah uit Syrië. In Jordanië doet ze nu met veel plezier mee aan ons I Deal-programma. “Vandaag hebben we het gehad over onze angsten." Farah vertelt dat ze bij War Child een heleboel nieuwe vrienden heeft gemaakt. “Mijn eerste keer hier vond ik het heel spannend, ik durfde nauwelijks te praten. Toen kwam er een meisje naar me toe en gingen we samen spelen. Vanaf dat moment zijn we de beste vrienden. Eigenlijk zijn alle kinderen in het centrum nu mijn vrienden.”
Bewustzijn en plezier
Farah's ogen lichten op als ze vertelt over wat ze allemaal heeft geleerd tijdens de I Deal-sessies. “Een paar dagen terug kregen we les over bewustzijn, en wat we moeten doen als er een aanslag op straat plaatsvindt. En hoe we kunnen praten over onze problemen.”
Zelfvertrouwen en nieuwe vrienden door I Deal
Lees meer over FarahNelson ontsnapte aan het brute geweld in DR Congo
Geweld, angst en onzekerheid voerden de boventoon in Nelsons leven in DR Congo– het toneel van al meer dan 20 jaar gewapend conflict. Met het gezin vluchtte hij naar Oeganda nadat ze het doelwit werden van de wrede aanvallen van gewapende rebellengroepen.
Gescheiden
Nelsons vader ontvluchtte DR Congo waarna de rebellen zich richtten op Nelson. Pas toen zijn moeder besloot met het hele gezin te vluchten en alles achter te laten hield het geweld en misbruik op.
Vechten tegen herinneringen uit DR Congo
Zo gaat het nu met NelsonEmilie (11) voelt zich weer veilig
Op een nacht werden er stenen op haar huis gegooid. Emilie en haar hele familie waren doodsbang. De volgende dag werd haar vader met veel geweld ontvoerd. De moeder van Emilie besloot om met het hele gezin vanuit het politiek onrustige Rwanda naar Oeganda te vluchten.
Grote dagelijkse zorgen
Nare herinneringen aan het geweld en de vlucht maken Emilie vaak verdrietig en angstig. En dan is er ook nog de zorg om eten en of haar school betaald kan worden. Want daar wil ze geen dag van missen. School is voor Emilie namelijk dé ideale uitlaatklep.
Dankzij Can't Wait to Learn kan Emilie haar leerachterstand inhalen.
Lees haar hele verhaalHoessein (10) laat de ongekende kracht van kinderen zien
De Syrische Hoessein (10) woont bijna een jaar in Nederland. Hij heeft vreselijke dingen meegemaakt en wordt nog vaak geconfronteerd met heftige herinneringen.
Emoties uiten
Hoessein praat liever niet over wat hij heeft meegemaakt in Syrië. En dat is helemaal oké. Want ook zonder te vertellen wat je hebt meegemaakt, kun je je emoties uiten door spel en beweging. Dat is wat Hoessein elke week doet bij TeamUp.
Hoessein haalt veel voldoening uit de wekelijkse TeamUp-sessies
Lees hoe dit ging in tijden van coronaMuhsen (13) is in gedachten ver buiten de grenzen van het kamp
In een vluchtelingenkamp in Noord-Irak woont een jongen die de kracht van voetbal kent. Muhsen is dertien jaar oud en groeide op in een oorlogsgebied. Hij heeft dingen gezien die geen enkel kind zou mogen zien. Maar als je deze verlegen jongen met grote ogen tot leven wilt zien komen, vraag hem dan naar voetbal.
Vluchteling, voetballer, dromer
Muhsen probeert er in het kamp het beste van te maken door zoveel mogelijk naar onze Veilige Plek te gaan. Hier krijgt hij onderwijs en kan hij met leeftijdsgenoten spelen. “Op de Veilige Plek leren we over respect, cultuur en de samenwerking tussen vrienden. Ik kende eerst niemand, maar tijdens de War Child-sessies heb ik veel vrienden gemaakt."
Muhsen droomt over de Eiffeltoren
Dit is zijn verhaalMali (14) doet dagelijks mee met de TeamUp-activiteiten
Samen met haar beste vriendin komt Mali aanrennen. Vol overgave zingt ze Team, Team, TeamUp. Ze haalt even diep adem en de TeamUp-activiteiten beginnen. Het helpt haar omgaan met haar boosheid. “Als ik boos naar school ga, schud ik bij TeamUp alle boosheid en stress van mij af. Zo kan ik mij beter concentreren in de klas.”
Sterk blijven en trauma verwerken
Mali komt uit DR Congo en woont sinds een jaar in Oeganda. Tijdens het avondeten hoorden ze rebellen de naam van haar vader roepen. Tot op de dag van vandaag houdt Mali hoop dat haar vader terugkomt, want in haar hoofd zijn ze nog steeds samen.
Mali staat zo sterk als een boom, nu en in de toekomst
Lees hoe Mali haar trauma verwerktNadia (13) vecht niet langer met haar vrienden
Nadia (13) woont al vier jaar in een vluchtelingenkamp, Sinds haar vertrek vier jaar geleden heeft Nadia haar vrienden van thuis niet meer gezien. Van de ene op de andere dag moest ze alles en iedereen achterlaten. In het vluchtelingenkamp leerde Nadia uiteindelijk nieuwe kinderen kennen, maar ze vond het in het begin vaak lastig om met hen om te gaan. Nadia legt uit: “Voordat ik bij War Child kwam, vocht ik vaak met mijn vrienden. Ik maakte ze van streek en daagde ze uit.
Van vechten naar vriendschap
Sinds een paar jaar doet Nadia elke week mee aan onze activiteiten op de Veilige Plek in het kamp. "Ik leerde hoe ik mijn vrienden kan respecteren en manieren om minder heftig te reageren op wat anderen tegen me zeggen. Nu zijn we blij als we samen kunnen spelen, we maken dan vaak veel lawaai,” lacht ze.
Nadia (13) vecht niet langer met haar vrienden
Dit is Nadia verder van planGeen stress meer voor Ariane (11)
Vanwege de aanhoudende onrust en conflicten besloot de familie van Ariane tien jaar geleden Burundi zo snel mogelijk te verlaten. Haar broertje was vermoord, haar vader aangevallen en haar huis leeggeroofd. De lange en gevaarlijke voettocht bracht hen uiteindelijk in Oeganda.
Zorgeloos op school
In Oeganda gaat Ariane naar school en haar verdriet en de pijn verschuift langzaam naar de achtergrond als op school TeamUp eenmaal begonnen is.
Ariane leert de blootstelling aan verlies en angst te verwerken
Lees haar hele verhaalAlaa vluchtte met haar ouders en broers naar Jordanië
Acht jaar geleden waagde Alaa's vader de vlucht vanuit Syrië naar Jordanië. Niet veel later kwamen zijn vrouw en kinderen ook. De oorlog in Syrië was zwaar voor haar ouders, maar al helemaal voor Alaa en haar broers. Alaa’s vader: “Het geweld deed heel veel met ons gezin. Psychologisch gezien, bedoel ik. We waren getraumatiseerd en wilden niet naar buiten. Ik werd depressief en ook mijn vrouw en kinderen waren ongelukkig.”
Deals voor het hele gezin
Een paar maanden na aankomst begonnen Alaa en haar familie mee te doen aan ons noodhulpprogramma in hun vluchtelingenkamp. Deze programma’s, of Deals zoals wij ze noemen, helpen kinderen en gezinnen uit conflictgebieden met het verwerken van hun traumatische ervaringen.
Deals voor het hele gezin brengt psychosociale steun
Lees hoe dit Alaa hielpYonas (14) vluchtte van Eritrea naar Groningen
Samen met zijn drie broers, zusje en ouders ontvluchtte Yonas het totalitaire regime en de dienstplicht in Eritrea. Hij vertelt: “Samen met mijn moeder, broertjes en zusje heb ik uren gelopen. Ik had mijn broertje op mijn rug. We hadden weinig spullen bij ons en droegen zwarte kleding. Zo konden ze ons niet zien in het donker."
Meedoen met TeamUp
Na vier zware jaren was het gezin eindelijk weer compleet. In Groningen konden Yonas en zijn broers en zusje meedoen met onze TeamUp-activiteiten. Yonas: "TeamUp is heel leuk. En de juffen zijn echt lief. Al mogen we niet altijd voetballen. We maken haar ook wel eens boos. En dan moeten we overleggen, en niet schreeuwen."
Yonas vluchtte uit Eritrea
Zijn verhaalSamuel (8) woont in een vluchtelingenkamp in DR Congo
Samuel is vier jaar oud als het geweld in zijn land toeneemt. 390.000 Burundezen vluchten het land uit. Samen met 43.000 belandt hij in de DR Congo. De meeste van hen leven in vluchtelingenkampen en dorpen in de provincie Zuid-Kivu. Het leven is er zwaar. Vaak is er geen stromend water en elektriciteit en ook aan eten is vaak gebrek.
Verstoppen voor de gewapende mannen
Samuel uit Burundi vertelt zijn - voor vele kinderen in het Mulongwe kamp - herkenbare verhaal over de vlucht naar DR Congo. "We waren allemaal heel bang. We renden weg – mijn moeder, broer en zussen. We zaten verstopt toen onze vader ons later vond. De gewapende mannen hadden zijn kleren afgenomen."
Samuel woont nu in het vluchtelingenkamp in DR Congo
Dit vertelt hijVoor de handige Fadi (12) is techniek alles
Raqqa, de hoofdstad van het voormalige kalifaat was het toneel van luchtaanvallen en aanhoudend geweld op de grond. Fadi vluchtte met zijn moeder naar Libanon nadat de wrede acties van IS het zijn vader's leven kostten.
Veel meer dan gewoon onderwijs
Fadi wilde heel graag weer naar school dus gaf hij zich op voor ons Shield-project. Daar leerde hij - in een veilige omgeving - weer lezen, rekenen en schrijven, maar vooral omgaan met zijn nieuwe dagelijkse leven.
Fadi ontwierp zijn eigen ventilator
Zo deed hij datRuqiya (11) weet niet waar haar vader is
Ruqiya woont in een vluchtelingenkamp in Noord-Irak, samen met duizenden andere kinderen die met hun familie het geweld in Mosul ontvluchtten. "Ik denk dat we hier al een jaar wonen, mijn moeder, mijn broer, mijn zus en ik”, zegt Ruqiya. "Ik weet niet waar mijn vader is," voegt ze eraan toe. Het is de keiharde realiteit van zoveel door oorlog getroffen kinderen.
Later word ik advocaat!
Dit spraakzame, bruisende meisje praat graag over hoe de War Child-sessies haar hebben geholpen. “Voor ik naar de Veilige Plek ging had ik geen hoop. Ik was zo verdrietig. Ik wil advocaat worden. Vroeger zei ik 'dat is ver weg', maar sinds ik naar de War Child-sessies ga heb ik meer zelfvertrouwen. Nu geloof ik dat ik advocaat kan worden. Ze hebben me zo aangemoedigd.”
Ruqiya (11) uit Mosul heeft grootse dromen
Lees Ruqiya's hele verhaalShahab (14) uit Irak overwon zijn angst op onze Veilige Plek
Shahab vluchtte met zijn familie naar een vluchtelingenkamp in Noord-Irak. Hij is van ver gekomen, letterlijk en figuurlijk. "Toen ik net uit Mosul kwam, was ik bang voor alles", legt hij uit. "Ik wilde nergens alleen naartoe, maar hier op de Veilige Plek van War Child kreeg ik les en leerde ik dat we niet meer bang hoeven te zijn."
Zelfverzekerd, zonder twijfel
Shahab vertelt dat hij vroeger zo verlegen was dat hij met niemand kon praten, zelfs niet met zijn moeder. “Maar toen begon ik de War Child-sessies bij te wonen waar we les over levensvaardigheden kregen. Hier heb ik veel van geleerd. Het leukste vond ik het gedeelte over gevoelens en hoe je je tegenover anderen gedraagt, bijvoorbeeld tegen je vrienden."
Shahab (14) uit Irak overwon zijn angst op onze Veilige Plek
Lees zijn verhaalOndanks alles bouwt Laila (12) toch een leven op
Vijf jaar niet naar school door de vernietigende oorlog in Syrië. Een angstaanjagende vlucht naar Libanon. Dagelijks bombardementen herbeleven. Wéér niet naar school kunnen door de gevolgen van het coronavirus. Verwoestende explosies in Beiroet. En tóch een leven opbouwen.
Onderwijs op afstand als noodzakelijke afleiding
Laila wil, na al die jaren geen onderwijs te hebben gevolgd, dolgraag leren. “Ik kan niet stoppen met de spellen. Ik leer eindelijk lezen en schrijven.” Dit heeft alles te maken met ongekend veel doorzettingsvermogen.
Door corona kan Laila wéér niet naar school. Toch bouwt ze aan haar toekomst
Lees hoe ze dit doetSachini (13), Akifa (14) en Nour (9) tekenen hun verhaal
Terroristische aanslagen in Sri Lanka, vluchten voor bombardementen en zien hoe je huis in brand wordt gestoken. Veel van de dingen die kinderen in oorlog meemaken zijn onbeschrijflijk. Want hoe vertel je iets waar je liever niet over wilt praten? Sachini, Akifa en Nour vertellen hun verhaal met potloden. Want soms is tekenen makkelijker dan praten.
Gevoelens op papier zetten
Wereldwijd gebruiken wij creatieve methoden zoals tekenen, dans en theater om kinderen een stem te geven. Zo kunnen zij die nog niet aan praten toe zijn, toch hun gevoelens uiten. Een belangrijke stap in het verwerken van al het naars dat zij hebben meegemaakt. Bekijk de veelzeggende tekeningen van Sachini, Akifa en Nour.
Dit tekenen kinderen in oorlog
Bekijk de tekeningenHeba (22) vluchtte uit Syrië ging aan de slag als vrijwilliger bij War Child
Ze was nog maar 15 jaar oud toen ze de burgeroorlog in Syrië ontvluchtte. Een aantal jaar later later hielp ze bij de ontwikkeling van het Can’t Wait to Learn project van War Child. Dit betekende veel voor haar. Nu studeert ze psychologie aan de universiteit en heeft grote ambities om een verschil te maken voor kinderen uit oorlogsgebieden.
Spreken voor het Europees Parlement
Eén van haar dromen werd werkelijkheid toen Heba haar verhaal mocht vertellen voor het Europees Parlement in Brussel, als onderdeel van de ACT to Protect-campagne. De campagne vraagt aandacht voor kinderen die - net zoals zijzelf - in conflictgebieden opgroeien. Ook was zij één van de deelnemers van de internationale conferentie in Amsterdam over psychosociale steun in oorlogs- en conflictgebieden in 2019.
Heba vertelt haar verhaal
Dit zei zeNema (0) hervond haar geluk op de vuilnisbelt
In de stad in Zuid-Soedan waar Nema werd gevonden is extreem heftig gevochten. Van de oorspronkelijke bevolking is nog maar een klein deel over. Tienermeisjes en jonge vrouwen lopen hier veel veiligheidsrisico’s. Uitbuiting en seksueel geweld is een groot en veelvoorkomend probleem. Ongeplande zwangerschappen komen vaak voor - en het bijbehorende stigma is vaak levensverwoestend.
Steun en aanmoediging
Nema en haar pleegmoeder Rebecca krijgen minstens twee keer per week bezoek van een medewerker van War Child, net als meer dan 170 andere kwetsbare kinderen in de stad.
