Een zware strijd, maar Bayan (11) uit Beiroet slaat zich er doorheen

Sociale uitsluiting

Bij War Child zijn we elke dag getuige van de veerkracht van kinderen. Toch zijn we niet minder verbaasd als we een nieuwe superster tegenkomen. Vanaf de dag dat Bayan (11) werd geboren, werd ze achtervolgd door ziekte en tegenslag. Toen ze nog maar net geboren was verloor ze haar gehoor en daarmee ook haar vermogen om te spreken.

Opgroeiend in Libanon - een land dat geteisterd werd door economische crisis en politieke onrust - was de kans om haar dromen na te jagen nihil. Voeg daar nog haar handicap aan toe en ze werd al snel uitgesloten van het reguliere onderwijs en bleef haar hele jeugd thuis wonen.

FEIT: In Libanon is slechts 1% van de kinderen in de leerplichtige leeftijd met een handicap ingeschreven in het reguliere openbare onderwijs.

Onderwijs, psychosociale ondersteuning en bescherming

Totdat haar moeder in Wadi Khaled stuitte op het programma 'Future is Ours'. Het programma - dat wij samen met lokale partner Akkar Network for Development met financiering van het Ministerie van Buitenlandse Zaken uitvoeren - is specifiek gericht op het opbouwen van een meer inclusieve leeromgeving.

Eén van de manieren waarop we dit bereiken is door psychosociale ondersteuning en case-management diensten op te nemen in het onderwijsprogramma. De leerkrachten en begeleiders van War Child zoeken niet alleen naar creatieve manieren om Bayan over haar handicap heen te helpen en met leren te beginnen, ze nemen ook de tijd om haar aan haar klasgenoten voor te stellen - om hen haar handicap uit te leggen en ervoor te zorgen dat zij haar steunen.

"Een ander mens"

Met haar nieuwe groep vrienden en meer zelfvertrouwen, bloeide Bayan snel op. Haar academische vooruitgang had immers minder te maken met haar capaciteiten, maar veel meer met haar gebrek aan sociale blootstelling en interactie door de jaren heen.

De coronapandemie heeft deze kwetsbaarheden voor Bayan en vele anderen vergroot. Uit onze recente studie in Libanon bleek dat 74% van de ondervraagde kinderen behoefte had aan psychosociale steun, waarbij beperkte toegang tot scholen en speelplaatsen als reden werd opgegeven voor negatief gedrag, verdriet en eenzaamheid.

Nieuwe crisis

Ondanks alles wat ze heeft bereikt, voert Bayan nog steeds een zware strijd. Door de laatste uitbraak van corona is ons centrum in Wadi Khaled gesloten. Door de verslechterende economische crisis lijkt het steeds onwaarschijnlijker dat ze naar een officiële school of universiteit kan gaan.

Dit komt tot uiting in een staking van zes weken van de professoren van de Libanese staatsuniversiteit (LU). Het onderwijs van tienduizenden studenten staat op het spel omdat de professoren protesteren tegen het enorme verschil tussen de salarissen van vast en deeltijdpersoneel. Omdat de universiteit zo betaalbaar is, zijn veel studenten met een laag inkomen aangewezen op de LU om advocaat of politicus te worden en invloed uit te oefenen op de toekomst van hun land.

"De mensen in Libanon zitten op hun knieën", zegt Ahmad Jaber, communicatiemanager van War Child Middle East. "We zitten zonder basisvoorzieningen als voedsel, water en elektriciteit - en we overleven. Wat we ons niet kunnen veroorloven is dat onze hoop, onze toekomst - alles in de handen van de volgende generatie - ons wordt ontnomen."