“Door oorlogsverhalen over Syrië is mijn dochter Amal bang voor vliegtuigen”
‘Mama, mogen vogels Syrië invliegen?’
Als ze het over haar dochter Amal heeft, is ze erg trots - maar ook bezorgd. “Amal heeft een sterke, zorgzame persoonlijkheid. Tegelijkertijd is ze heel vaak bang. Ik begrijp niet waar haar angsten vandaan komen. Bijna dagelijks heeft Amal nachtmerries, bijvoorbeeld over dat haar oma doodgaat. Ze is gek op haar oma. Ze zijn altijd samen.”
Toen Amal nog heel klein was vroeg ze eens: ‘mama, als vogels naar Syrië vliegen, mogen ze dan het land wel binnenkomen?’ Haar moeder vertelt: “Ik schrok van haar vraag en had er geen antwoord op. Na een tijdje kwam ze naar me toe en zei: ‘mama, ik heb het antwoord! Omdat ze vliegen kan niemand ze vangen, dus ze kunnen vrij het land binnenvliegen.”
"Als er een vliegtuig overvliegt, is Amal bang en verstopt ze zich," vertelt haar moeder
Foto: Ralph Dargham
Haar moeder weet niet goed waar Amals angsten vandaan komen
Foto: Ralph Dargham
Nooit een verjaardagsfeestje
Amal is bijna jarig – op 15 maart wordt ze acht jaar. Ze heeft nog nooit een verjaardagsfeestje gehad. “Ik wou dat we elk jaar een verjaardagsfeest konden geven voor haar, maar dit kunnen we ons niet veroorloven. In Syrië konden we traditionele verjaardagsfeesten geven, maar hier in Libanon hebben we nauwelijks genoeg geld voor eten.”
De afgelopen jaren is de situatie van het gezin verslechterd: “Sinds onze aankomst in het vluchtelingenkamp is het leven moeilijk – en het wordt steeds zwaarder. We doen heel erg ons best om onze kinderen te kunnen voorzien in hun eerste levensbehoeften. Meestal zijn we gestrest omdat we niet genoeg geld hebben voor eten en warme kleding.” Als er een gespannen stemming heerst, weet Amal als geen ander haar gezin op te beuren. “Dan vermaakt ze ons en maakt ze iedereen aan het lachen met haar impressies en grapjes.”
Als geen ander weet Amal haar familie op te beuren als zij gestrest zijn
Foto: Ralph Dargham
Creatief met spulletjes
In haar vrije tijd doet Amal, net zoals haar grote zus Jana, niets liever dan knutselen. “Amal verzamelt van alles en nog wat om ermee te kunnen knutselen. Ze lijmt willekeurige voorwerpen aan elkaar en maakt er kleine tasjes en etuis van.” Elke week spaart Amal haar zakgeld op, zodat ze een zak met pitjes kan kopen. “Als ze de zak met pitten heeft gekocht, verstopt ze zich in de tent en probeert ze zo lang mogelijk van haar snack te genieten - één pitje per keer. Als ze alle pitten op heeft, gebruikt ze de schillen om er bloemen en vlinders van de maken."
Amals moeder vervolgt: “Ze bewaart al haar knutselwerkjes. Haar kasten puilen ervan uit. Helaas hebben we in de tent niet genoeg ruimte om alles te bewaren, dus hebben we veel moeten weggooien. Dat vond ze heel erg. Ik wou dat we meer plek hadden en dat ik naald en draad voor haar kon kopen, zodat ze alles kon knutselen wat ze wil.”
Amal houdt heel veel van knutselen. Van willekeurige voorwerpen maakt ze kleine tasjes en etuis
Foto: Ralph Dargham
Ook speelt Amal graag buiten met haar vriendinnen, broertjes en oudere zus Jana
Foto: Ralph Dargham
Nachtmerries over oorlogsverhalen
Waarom Amal zoveel last heeft van nachtmerries en angsten, weet haar moeder niet. Duidelijk is wel dat de verhalen over de oorlog in Syrië een grote impact op Amal hebben gehad. “Vroeger spraken we weleens over de gebeurtenissen in Syrië. Niet mét Amal, maar ze ving flarden op van gesprekken. Toen we merkten dat ze hier angstig door werd, zijn we heel voorzichtig geworden en sindsdien praten we alleen over de oorlog als ze het niet kan horen. Maar ik heb gemerkt dat ze toch dingen oppikt.”
Als Amal bang is, probeert haar moeder haar te troosten. “Ik doe mijn best om haar te steunen en haar te vertellen dat er niets is om bang voor te zijn. Dat we hier veilig zijn.” Amals moeder zou willen dat haar dochter meer met haar zou delen: “Ik vraag haar vaak zich meer open te stellen, maar dat vindt ze moeilijk. Gelukkig durft ze wel alles aan haar oma te vertellen en kan ze terecht bij de facilitators van War Child.”
Haar moeder is blij dat Amal alles aan haar oma durft te vertellen - en altijd bij onze facilitators terecht kan
Foto: Ralph Dargham
Elk kind verdient een veilige plek
Wereldwijd groeien 160 miljoen kinderen op in oorlog. Angst kan hen een leven lang achtervolgen - en generaties lang worden doorgegeven. Deze pijn kunnen wij nooit helemaal wegnemen. Wél kunnen we kinderen een veilige plek geven. Fysiek - en in hun hoofd. Met creatieve oefeningen en onderwijs leren we kinderen omgaan met hun angst, woede of stress. Zo zorgen we ervoor dat zij zich weer veilig voelen - en weer durven te dromen.
Dit doen we samen
Dit kunnen we niet alleen - we hebben jouw hulp nodig! Vóór het einde van het jaar willen wij minstens 6.000 extra kinderen helpen. Zodat zij kunnen ontsnappen uit hun nachtmerrie en veilig kunnen opgroeien.
Doe jij mee?