Adil (8) uit Syrië wil zijn nachtmerries overwinnen
Zes jaar geleden vluchtte de nu achtjarige Adil van Syrië naar de hoofdstad van Libanon
Foto: Christian Harb
Van zijn jaren in zijn thuisland Syrië herinnert Adil zich gelukkig niet zoveel meer
Foto: Christian Harb
Leven in Beiroet
Elke ochtend schudt zijn moeder hem zachtjes wakker. "Dan spring ik uit bed, was ik mijn gezicht en poets ik mijn tanden. Ik eet ontbijt en als mijn moeder in de keuken is help en speel ik met mijn kleine zusje Masa." Adil woont samen met zijn ouders, zus, jongere zusje en met zijn vriend Mohammad en zijn familie. "Ons huis is eigenlijk te klein voor ons allemaal, maar dat vind ik niet zo erg omdat ik graag met Mohammad speel en ik me thuis veilig voel."
Gevaar op de loer
Buiten is een ander verhaal. Adils moeder vertelt: "Over het algemeen is het leven in Beiroet voor ons niet veilig. Ik kan niet alleen naar buiten en mijn kinderen kunnen niet alleen thuis zijn. Soms zegt Adil dat hij buiten wilt spelen, net zoals andere kinderen. Ik zeg dan nee, omdat hij nog te klein is en het buiten gevaarlijk is. Bij ons thuis en bij War Child is het veilig, maar buiten niet. We zijn ontsnapt aan het gevaar in Syrië, maar hebben in Libanon nog steeds geen échte veiligheid gevonden."
Steen, papier, schaar
Op doordeweekse dagen gaat Adil naar onze veilige plek bij hem in de buurt. Sinds kort is er een nieuwe War Child-opvang. "We gaan nu met een witte bus naar het nieuwe centrum. Daar speel en teken ik met mijn vrienden. Het liefst doe ik 'steen, papier, schaar en 'commando'. Commando is een spel waarbij je goed moet opletten. Pas als de juf 'commando' zegt kun je de opdracht doen! Anders ben je af. Ik win heel vaak, zelfs van Mohammad. Soms wint hij maar ik win meestal!"
Met sprongen vooruit
Adils leerkracht, onze collega Mariné Mankouchian, vertelt over de activiteiten die zij met Adil en de andere leerlingen doet. "Rollenspellen helpen de kinderen over gevoelens zoals verdriet, angst en boosheid te praten. Aan alles merk je dat de kinderen baat hebben bij onze sessies. Ze staan te trappelen om nieuwe dingen te ontdekken. Naast lezen, rekenen en Engels leren we kinderen omgaan met emoties, hoe ze zichzelf kunnen beschermen en de beste manier om hulp te vragen. Ze gaan met sprongen vooruit." Adils moeder vult aan: "Mijn zoon vertelt altijd enthousiast over wat hij bij War Child heeft gedaan. Hij heeft het er erg naar zijn zin. Het is ook heel fijn dat hij er zijn energie kwijt kan, want thuis lukt dat niet altijd."
Facilitator Mariné op onze veilige plek in Beiroet ziet Adil en zijn leeftijdsgenoten met sprongen vooruit gaan
Foto: Christian Harb
Op onze veilige plek leren kinderen omgaan met hun gevoelens, samen spelen en op zichzelf vertrouwen
Foto: Christian Harb
Adil slaapt niet alleen
Als de zon ondergaat is het tijd voor Adil om naar bed te gaan. Voordat hij onder de dekens kruipt, speelt hij eerst nog even met zijn lievelingsknuffel. "Hij heet Panda. Ik hou van panda's want ze klimmen in bomen en leven in de bergen. Vroeger had ik vaak nachtmerries over monsters die achter mij aan zaten. Dan schrok ik wakker en duurde het even voordat ik wist dat ik veilig was. Met Panda naast mij in bed voel ik me minder alleen. Zonder Panda vind ik het lastig om in slaap te vallen."
Stop de oorlog in hun hoofd
Adil is één van de 230 miljoen (!) kinderen die opgroeit in - of op de vlucht is voor - oorlog. Velen van hen doen ’s nachts geen oog dicht. Zelfs hun favoriete knuffel, liedje of verhaaltje helpt niet altijd tegen de nare herinneringen en geluiden. En áls ze eenmaal slapen, dan spoken enge dromen door hun hoofd. En overdag? Dan gaat hun nachtmerrie door. De nachtmerrie die oorlog heet. De oorlog die hen bang, boos of verdrietig maakt - óók als ze aan het geweld ontsnapt zijn.
Adil: "Met Panda naast me voel ik mij veilig en heb ik geen nachtmerries meer"
Foto: Christian Harb
Elk kind verdient een veilige plek
Wereldwijd geven wij kinderen een plek waar zij veilig zijn - fysiek, én in hun hoofd. Hier leren wij kinderen omgaan met emoties zoals angst, woede en verdriet. Dat doen we met onderwijs, muziek, sport en spel. Zo helpen we kinderen hun angst overwinnen en zichzelf en anderen weer te vertrouwen. Dat klinkt misschien simpel, maar is van levensbelang. Want als kinderen zich veilig voelen, durven zij weer te dromen. 's Nachts in bed - en overdag, van een betere toekomst.
Help jij mee?
Wij willen voor het einde van het jaar 7000 extra kinderen helpen. Dit kunnen we niet alleen - we hebben jouw hulp nodig! Zodat kinderen zoals Liza in Oekraïne en Mado in Oeganda straks niet meer in hun grootste nachtmerrie leven - en weer durven te dromen van hun toekomst.
