Terug naar de kern: collega Ernst bezoekt oud-deelnemers in Oeganda
Collega Ernst is op bezoek in Oeganda, waar hij oud-deelnemers van vroeger weer terugziet
Foto: Annelies Verbeek
Speciale plek in het hart
Oeganda heeft een speciale plek is zijn hart. Het is het land waar hij jaren voor War Child werkte, waar hij zijn vrouw ontmoette en het land waar hij vader werd. Inmiddels woont Ernst met zijn gezin alweer jaren in Nederland, maar Oeganda zit en blijft diep in zijn hart. Ernst greep dan ook met veel plezier de kans aan om samen met een groep partners onze TeamUp- en Can’t Wait to Learn-activiteiten in Oeganda te bezoeken.
Ons werk in Oeganda
Sinds 2004 zijn wij actief in Oeganda. "Toen we hier begonnen lag onze focus op opvangen van kinderen die de dupe waren van het conflict met het Verzetsleger van de Heer (LRA) met oprichter Joseph Kony. Nu richten wij ons op vluchtelingen uit de buurlanden, Zuid-Soedan, Burundi en DR Congo." Meer dan 60% van deze vluchtelingen is kind. Ernst vertelt: “Met onze projecten in Noord-Oeganda bieden wij onderwijs aan kinderen - en een plek waar zij leren hoe ze met hun gevoelens kunnen omgaan. Ik ben enorm trots op onze collega’s die zich elke dag inzetten om deze kinderen een veiligere toekomst te geven.”
Het weerzien met Alex
Het onthaal in Oeganda was bijzonder. Ernst: “Ik wist dat Alex er zou zijn. Alex is een oud-deelnemer – als kind heeft hij meegedaan aan onze programma’s. Ik heb jaren geleden persoonlijk met hem gewerkt.” Als kind werd Alex ontvoerd door het Verzetsleger van de Heer. Hij ontsnapte en kwam terecht in het vluchtelingenkamp waar Ernst met War Child activiteiten organiseerde. “Bij ons kreeg Alex bescherming en psychosociale ondersteuning. Hij volgde onze ICT-programma’s en een jaar lang leerde hij alles over computers.” Nu runt hij zijn eigen ICT-centrum in Barr, Noord-Oeganda.
Leven op de rit
“Wat ik voor ons weerzien níet wist, is dat Alex een aantal bekenden uit onze programma's had meegenomen. Andere oud-deelnemers,” vertelt Ernst. “Het raakte mij om hen weer te zien. Ze vertelden over hun ervaringen met onze programma’s: hoe zij leerden samen te werken en zelfvertrouwen kregen, hoe ze daar nu als volwassenen baat bij hebben en hoe hun leven er nu uitziet. Allemaal hebben ze hun eigen verhaal,” vertelt Ernst.
“Deze groep jongvolwassenen heeft het voor elkaar gekregen om hun leven op de rit te krijgen. Hun verhalen over hoop en veerkracht, is waarom ik doe wat ik doe,” vervolgt hij. “Ik wens hetzelfde voor alle kinderen die nu overal ter wereld aan onze programma’s meedoen.”
Ernst: "Het raakte mij om Alex en de andere oud-deelnemers terug te zien"
Foto: Annelies Verbeek
Al bijna 20 jaar bij War Child
Ernst werkt al bijna 20 jaar bij War Child. “In al die tijd is de kern hetzelfde gebleven. Kinderen mentaal ondersteunen door middel van spel -en bewegingsactiviteiten.” Er is ook veel veranderd, legt hij uit. “Twintig jaar geleden werd er niet of nauwelijks gesproken over mentale gezondheid. Anno 2022 is er veel meer aandacht voor psychosociale ondersteuning als onderdeel van noodhulp aan kinderen. Ik ben er trots op dat andere organisaties nu ook psychologische eerste hulp aanbieden. Want dat is helaas keihard nodig.”
Een reis door de tijd: Alex laat zien waar hij vroeger deel nam aan onze onderwijsprogramma's
Foto: Annelies Verbeek
Ernst: "Wij moeten er zijn op het moment dat het nodig is. Net zoals wij dat voor deze oud-deelnemers waren"
Foto: Annelies Verbeek
Een gedeelde missie
In zijn rol als directeur van War Child Nederland vindt Ernst het belangrijk om bij deze kern te blijven. De groep kinderen die onze hulp nodig heeft groeit namelijk al jaren. Hij ziet het als zijn taak om zoveel mogelijk mensen achter onze missie te scharen – zodat we nóg meer kinderen kunnen helpen. “Wij moeten er zijn op het moment dat het nodig is. Zo creëren we een generatie die kan bouwen aan haar toekomst - zoals ik dat zie bij Alex en de anderen.”
